‘Binnenkort gaat iedereen op vakantie met zijn partner’, zei mijn coachee, ‘en dan word ik hartstikke jaloers. Dat wil ik ook!’. ‘Wat wil je dan precies?’, vroeg ik.
‘Nou, een vent om mee op reis te gaan.’
‘Als je dat nou als een antwoord ziet op een bepaalde behoefte of verlangen, wat wil je dan precies?’
Spontane kus
‘O, dat weet ik niet, hoor. Daar moet ik wat langer over nadenken … Ik weet wel dat ik vorig jaar een partner had en we op vakantie gingen, maar dat ik nou niet echt het gevoel had van ‘wauw’. Eigenlijk vond ik er niet zoveel aan. Ik heb wel een soort ideaalbeeld en dat was het niet. Hij voldeed gewoon niet aan mijn verwachtingen’.
‘Zoals?’
’Nou, dat hij me liet merken dat hij gek op me was, een arm om mee heen sloeg of me spontaan eens een kus gaf of zo.’
’Heb je dat verlangen benoemd?’
‘Ja, ik heb wel gezegd dat hij met nooit eens liet voelen dat ik belangrijk voor hem was en dan zei hij dat hij nou eenmaal niet zo in elkaar zat.’
‘Dat klinkt in mijn oren meer als een verwijt met een verdedigend antwoord. Heb je hem ook gezegd wat je graag zou willen dat hij deed?’
Verwachten
‘Nee, maar je mag in een relatie toch wel verwachten dat je partner je af en toe spontaan even aanraakt om genegenheid te tonen? Ook niet teveel, hoor, want dan word ik er kriegelig van.’
‘Dus als ik het goed begrijp verwacht je, of eis je, van een partner dat hij aanvoelt hoe, hoeveel en wanneer jij graag even aangeraakt wilt worden?’
‘Ja. … Zo klinkt het eigenlijk best kansloos, hè?’
Stille hoop
Herkenbaar? Ik ken het wel, hoor. Je hebt een verlangen en vervolgens ga je stilletjes zitten hopen dat de ander dat bevredigt. En als die dat niet doet – de meeste mensen zijn nou eenmaal niet paranormaal begaafd – ben je teleurgesteld. Vervolgens onderdruk je je verlangen en je teleurstelling. Zo is de eerste steen gelegd van de muur die zich langzaam opbouwt tussen jou en je partner.
Uitspreken
Gelukkig heb ik intussen geleerd om mijn verlangen gewoon uit te spreken: ‘Ik zou het zo fijn vinden als je je arm even om heen legt, dat geeft me een lekker gevoel’. Of ik doe gewoon zelf waar ik naar verlang en geef de ander spontaan een kus. Als je een ander geeft waar je zelf naar verlangt, komt het niet zelden ook naar jou toe.
Maar het kan ook dat het uiten van je verlangen helemaal geen weerklank krijgt. Dat is vaak ook waar mensen bang voor zijn en wat hen weerhoudt om hun verlangens expliciet te communiceren. Het goede nieuws is, dat het ook direct het ergste is wat je kan gebeuren: dat de ander je verlangen niet kan of wil bevredigen. Ik ben daar niet zo bang meer voor. Het gebeurt regelmatig en ik leef rustig door.
Verlangen laten zijn
Het uitspreken van mijn verlangen levert me altijd iets op, al is het maar duidelijkheid dat het zo niet vervuld gaat worden. Vervolgens ligt de bal weer bij mij en onderzoek ik wat ik met mijn verlangen wil. Het verlangen een verlangen laten zijn, kan ook best oké voelen. Of ik besluit mijn verlangen op een andere manier te bevredigen…:). Tot nu toe heeft het uitspreken van mijn verlangen mij echter meer opgeleverd dan ik ooit durfde te dromen!
En jij dan?
Zou jij ook wel willen dat je partner en jij hierover konden praten? Dat jullie je gevoelens en verlangens op een prettige manier kunnen uiten? Misschien is relatiecoaching dan iets voor jullie.