Zo verschillend met eenzelfde verlangen
Dankzij het project Nieuw In Nederland van De Correspondent heb ik de jonge Syrische vluchteling Mohammed Al Hendi ontmoet. We zijn totaal verschillende personen; andere generatie, ander geslacht, andere cultuur, andere taal, ander geloof en ga zo maar door. We delen echter ook iets heel wezenlijks: het verlangen dat mensen open en liefdevol met elkaar omgaan. Dat iedereen elkaar als mens ziet en niet als lid van een groep, zoals ‘de vluchtelingen’ of ‘de moslims’.
Wezenlijke communicatie
Mohammed had een aantal artikelen geschreven, waarvan hij graag wilde dat Nederlanders ze zouden lezen. Samen hebben we van die artikelen één artikel gemaakt en het vertaald naar het Nederlands. Dat was een mooi proces. Om zijn naar het Engels vertaalde Arabische woorden om te zetten naar Nederlandse, was soms best lastig. Aan de hand van mijn vragen als:
Wat wil je hiermee overbrengen?
Wat wil je dat de lezer voelt of ervaart?
Welk punt wil je hier maken?
heeft hij steeds meer verteld over zijn ervaringen, belevingen en intenties. Hij wilde dat zijn poëtische Arabische taalgebruik goed tot zijn recht zou komen in de vertaling. Als ik dan, na zoeken en vragen, de juiste woorden gevonden had, voelde dat soms echt als een overwinning. Toen we het artikel af hadden en nog eens hardop lazen, kreeg ik zelf – eerlijk gezegd – kippenvel.
Brief van de week
We hebben het naar Het Parool gestuurd. En de redactie vond het ook een mooi stuk! Zaterdag 26 november werd het als brief van de week geplaatst onder de titel: ‘Ik wil niet dat u mij ziet als een zielige en zwakke man’. Je kunt Mohammeds verhaal hier lezen of via de website van het Parool, waar ook wat reacties op het artikel zijn binnengekomen. Daaruit blijkt dat sommige mensen echt hun empathisch vermogen wat meer zouden mogen ontwikkelen. De nare reacties wekten overigens ook weer hele warme reacties op. Op Facebook heeft Mohammed gelukkig vooral veel steun en bevestiging ontvangen.
Medemenselijkheid
Ik ben zo blij voor Mohammed dat zijn artikel geplaatst is. Hij verdient het dat zijn stem gehoord wordt en dat zijn verhaal gelezen wordt. En als er ook maar één iemand is, die ‘de vluchtelingen’ meer als (mede)mens gaat zien, en iets meer empathie en compassie ontwikkelt, ja, dan is ons gezamenlijke doel bereikt!
Beste Karen, Dank je wel voor het prachtige maar schrijnende verhaal van Mohammed dat me diep heeft geraakt door zijn openheid en oprechtheid. Het heeft me het laatste duwtje gegeven om me aan te melden voor de ontmoeting met 2 Syriërs op a.s. zondag 17 december in Buurtsalon Jeltje waar ik vlak naast woon. Ik ben een vrouw van 82 jaar en vind het heel belangrijk dat ook MIJN generatie, zonder angst voor het onbekende, open staat voor vluchtelingen met een totaal andere achtergrond en cultuur. Ik hoop op een vruchtbare middag, met vriendelijke groet,
Yvon Klinkert