De tranen stromen over mijn wangen. Daar zit ik dan, in een schemergebied tussen de sterrenhemel van de Fata Morgana en het felle licht en de opgetogen kinderen buiten op het Eftelingterrein. Ik blijf nog even op de bank in de gang zitten, om moed te verzamelen de confrontatie met het zonlicht en andere mensen weer aan te gaan.

Zojuist heb ik een paar uur gelegen op een koude stenen grond, starend naar de knipperende lichtjes die doen alsof ze sterren zijn. Onder begeleiding van Jon Kabat Zinn – de man die Mindfulness in het Westen op de kaart heeft gezet – hebben we yoga-oefeningen en een bodycheck gedaan. Helemaal de boeddhisthouding in…

Ervoor en erna heeft Jon de groep van zo’n tweehonderd man wat meer verteld over zijn levenshouding, wereldvisie en drijfveren. Ik voelde mij zo thuis bij zijn verhaal. Het leek alsof hij mijn woorden sprak. Een zielsverwant. Deze ervaring gaf me energie, mijn lichaam vulde zich met allerlei sensaties en mijn hart leek uit mijn borstkas te barsten. Toen het woord dankbaarheid in me opkwam, kwamen de tranen ook. Ik was een en al dankbaarheid. Wauw, wat klinkt dat heerlijk soft, als ik het zo opschrijf. Maar ’t is niet anders.

Iedereen is vertrokken voor de lunchpauze. Ik zit daar alleen op de bank met mijn aandacht grotendeels naar binnen gericht, al die sensaties en gevoelens waarnemend en er van genietend. Tranen van ontroering. Tranen van dankbaarheid. Plots voel ik iemand langslopen. Vaag neem ik een klein, tenger figuurtje op luchtgevulde sneakers, met een dikke rugzak waar. Als de man met open armen naar me toekomt, kijk ik in een vriendelijk bebrild gezicht.

Ik kom als vanzelf overeind en stort mij in een innige omhelzing. Een paar diepe snikken komen vanuit mijn buik. Ik kijk de man aan en prevel: ‘It’s just gratitude’. Hij kijkt mij met warme, stralende ogen aan en zegt: ‘I knew you are okay’.

Toen liep Jon door naar de WC en ik ging de confrontatie met het licht aan…

Wat een prachtige zaterdag was dat ter afsluiting van de Conferentie Creating Connections in april 2015. Hopelijk wordt het in 2017 weer een feest van ontmoeting!